...هيچ كس نمي فهمه

 کوچک که بوديم چه دل هاي بزرگي داشتيم
اکنون که بزرگيم چه دلتنگيم
کاش همان کودکي بوديم که حرفهايش را
از نگاهش مي توان خواند
اما اکنون اگر فرياد هم بزنيم کسي نمي فهمد
و دل خوش کرده ايم که سکوت کرده ايم
سکوت پر بهتر از فرياد تو خاليست
دنيا را ببين... بچه بوديم از آسمان باران مي آمد
بزرگ شده ايم از چشمهايمان مي آيد!!
بچه بوديم دل درد ها را به هزار ناله مي گفتيم همه مي فهميدند
بزرگ شده ايم درد دل را به صد زبان به كسي مي گوييم ...هيچ كس نمي فهمه

گناهم را ببخش...

اگر ندانسته به احساس تو خندیدم و یا از روی خودخواهی فقط خود را قشنگ دیدم،اگر از دست من

در خلوت خود گریه می کردی اگر بد کردم و هرگز به روی خود نیاوردم،اگر تو مهربان بودی و من

نامهربان بودم برای دیگران بهار و برای تو خزان بودم اگر تو با تحمل گله از خودخواهیم

کردی،اگر زجری کشیدی تو گاهی از زبان من،اگر رنجیده خاطر گشتی از لحن و بیان من،گناهم را

ببخش...